واردات (به انگلیسی: Import) به کالاهایی که در کشور یا کشورهایی ساخته و یا فراهم شده و از راه تجاری به یک کشور دیگر وارد گردد، واردات گفته می‌شود.
معمولاً چون تهیهٔ پاره‌ای کالا برای برخی کشورها امکان‌پذیر نبوده و یا از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی‌باشد، لذا آنان با استفاده از کالاهای وارداتی نیازمندی‌های خود را تأمین می‌کنند. شرایط جوی و وضع آب و هوا از جمله عوامل تعیین کننده ضرورت و میزان واردات است.
مثلاً چون رشد و نمو گیاهان و میوه‌های گرمسیری یا استوائی برای کشورهای مناطق معتدله و یا سردسیر امکان‌پذیر نیست، بنابراین با وارد کردن این گونه میوه‌ها، نیازمندی ساکنان این کشورها را تأمین می‌کنند.
مسئله تخصص، کارگر و قابلیت زمین نیز از جمله عوامل مؤثر در میزان واردات است. غالب کشورها در برابر واردات، کالاهایی را که در داخل تهیه می‌کنند به کشورهای دیگر نیز صادر می‌نمایند، و سعی می‌کنند تا میان واردات و صادرات حداقل، تعادل مناسبی برقرار باشد و کوشش می‌کنند صادراتشان بر وارداتشان فزونی گیرد.
به طور کلی اقتصاد سالم و معقول آن است که صادرات بر واردات فزونی داشته باشد. در مورد کالاهای استراتژیک مانند نفت، گاز، تعیین میزان واردات یا صادرات بر اساس اصول و اتفاق‌های سیاسی انجام می‌شود.
وضعیت واردات در ایران
در سال ۲۰۱۷ ایران ۴۹.۹ بیلیون دلار واردات داشته و ۵۰ امین اقتصاد بزرگ دنیا در حوزه واردات قرار گرفته است. در طول پنج سال منتهی به سال ۲۰۱۷ ایران سالانه حدوده ۰.۶ درصد از صادرات خود کم کرده و از ۵۱.۲ بیلیون دلار در سال ۲۰۱۲ به ۴۹.۹ بیلیون دلار در سال ۲۰۱۷ رسیده است.
بیشرین میزان واردات، واردات ماشین به میزان ۵.۴۲% و به دنبال ان قطعات خودرو به میزان ۳.۴۲ % بوده است.